ஒரு மொழியானது ஒரு இனத்தின் அடையாளம் அதை தலைமுறைகளுக்கு கடத்துவது அந்த இனத்தவர் ஒவ்வொருவரினதும் சமுதாய பொறுப்பாகும் அந்த வகையில் உலகமெங்கும் தமிழைக் கொண்டு சேர்த்த பெருமை ஈழத்து தமிழர்களையே சேரும் என்ற பெயர் புலம்பெயர் தமிழர்களுக்கு உண்டு ஆனால் லண்டனில் இவர்களது செயல்திறன் காணாது என்றவாறு புள்ளிவிபரங்களுடன் கவலை வெளியியட்டுள்ள ஒரு ஈழத்தமிழரின் முகப்புத்தகப் பதிவு 
“இலண்டனின் பகுதிகளில் ஆங்கிலத்துக்கு அடுத்ததாக எந்த மொழி அதிகம் பேசப்படுகின்றது என்பதை வரைபடம் காட்டுகின்றது. தமிழானது ஆகக் குறைந்தது இன்னமும் மூன்று பகுதிகளிலாவது இரண்டாவது / இணையாக இரண்டாவது ( joint second) மொழியாக வந்திருக்க வேண்டும், எம்மவர்களின் அக்கறையின்மைதான் இப் பின்னடைவுக்குக் காரணம். குறிப்பாக பிரண்ற் ( Brent), கரோ ( Harrow) போன்ற பகுதிகளும் கிழக்கு இலண்டனின் சில பகுதிகளும் எம்மவர்களின் அக்கறையின்மை காரணமாகவே பின்னடைவைச் சந்தித்துள்ளன. அதே வேளை குரோய்டன், கிங்ஸ்ரன், சற்றன் போன்ற பகுதிகளே தமிழரின் மானத்தைக் காத்துள்ளன.
போதியளவு அக்கறை எடுத்து வீட்டில் இளையவர்களைத் தமது உடன்பிறந்தோருடனும், பிற தமிழ் நண்பர்களுடனும் தமிழில் உரையாட வைக்க முடியாமல் போனால், தமிழானது மூன்றாம் தலைமுறையினைத் தாண்டாது. ஏனைய பல இந்திய மொழிக்காரர் ஏழு, எட்டுத் தலைமுறைகளுக்கு மேல் தமது மொழியைத் தக்க வைத்யுள்ளனர். எம்மவர் மூன்றாவது தலைமுறையிலேயே ஆட்டம் காணுகின்றனர். தமிழுக்காக உயிரைக் கொடுத்த மண்ணிலிருந்து வந்து, தமிழ் பேசுவதை இழுக்காகக் கருதும் இளையோரை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றோம். தமிழை அழிக்க வேறு யாரும் வெளியில் இருந்து வரத் தேவையில்லை, நாமே அதனைச் செய்து முடிப்போம்! 
”
மொழி என்பது வெறும் தொடர்பாடலுக்கு மட்டுமல்ல; அது ஒரு இனத்தின் அடையாளமாகும். அந்த இனத்தின் பண்பாடு, வரலாறு, சிந்தனை முறை, வாழ்வியல்கள் எல்லாம் அந்த மொழியின் வழியாகவே வெளிப்படுகின்றன. அந்த அடையாளம் அழியாமல் இருக்க, அந்த மொழியும் உயிருடன் இருக்க வேண்டியது அவசியம். தமிழ் மொழியையும் அதன் வளமான மரபையும் தலைமுறைகளுக்கு கடத்துவது இன்று எப்போதையும் விட மிகுந்த அவசியமாகியுள்ளது.
இன்றைய உலகில் பெரும்பாலான தமிழர்கள் வேற்று மொழி நாடுகளில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். இலண்டன் போன்ற நகரங்களில் கூட, தமிழர்கள் பெருமளவில் குடியேறி, வாழ்ந்து வருகின்றனர். ஆனால், சில இடங்களில் மட்டுமே தமிழ் இரண்டாவது அல்லது இணையாக இரண்டாவது (joint second) மொழியாகக் காணப்படுகிறது. பெரும்பாலான பகுதிகளில் தமிழின் பின்னடைவு கவலைக்கிடமானதாக உள்ளது. இது எம்மவர் தங்கள் மொழியின் மீதான அக்கறையை இழந்துவிட்டதையே காட்டுகிறது.
குரோய்டன், கிங்ஸ்ரன், சற்றன் போன்ற பகுதிகள் தமிழை இரண்டாம் மொழியாக நிலைநிறுத்தி தமிழரின் மானத்தைக் காத்துள்ளன. ஆனால் பிரண்ற், கரோ, கிழக்கு இலண்டன் போன்ற பகுதிகள், பெரும் தமிழர் வாழும் இடங்கள் என்பதையும் மறந்து விடக்கூடாது. இந்த இடங்களில் தமிழுக்குக் கிடைத்த மிகக் குறைந்த நிலை, நாம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டிய விழிப்புணர்வைக் கட்டாயமாக வலியுறுத்துகிறது.
தாய்மொழியை வீட்டில் பேசுவது, பிள்ளைகளுக்கு அதை எழுதிக் காட்டுவது, தமிழ்ப் புத்தகங்களை வாசிக்க ஊக்குவிப்பது, கலாசார நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்கச் செய்வது என பல வழிகள் தமிழை கடத்த உதவும். இது சுலபமானது அல்ல. ஆனால், இது ஒரு சமூகப் பொறுப்பு. நம் பிள்ளைகள் எங்கள் மொழியோடு கூடிய அடையாளத்தைத் தெரிந்துகொள்வதற்கும், தங்கள் பரம்பரையை உணர்வதற்கும் இதை நாம் செய்யவேண்டும்.
தமிழ் மொழி என்பது நாம் தவிர்க்க முடியாத பொறுப்பு. நம் பிள்ளைகள் தமிழ் பேச மறுக்கும்போது நாம் வேதனையடைவதைவிட, அந்த நிலையை ஏற்படுத்திய நம்முடைய தவறை நாம் உணர வேண்டும். தமிழ் பேசுவதை இழுக்காகக் கருதும் மனப்பான்மை எப்படியும் ஒரு இனத்தின் மொழியை அழித்துவிடும். தமிழுக்காக உயிர் கொடுத்த மண்ணிலிருந்து நாம் வந்திருக்க, தமிழை உயிருடன் வைத்திருக்க இயலாத நிலையை நாம் ஏற்படுத்தக் கூடாது.
மொழியைக் காப்பது என்பது சிந்தனை ஒரு மரபை காப்பது. அந்த மரபு அழியாமல் இருக்க நாம் ஒவ்வொருவரும் செயலில் இறங்க வேண்டும். தமிழ் பேசுங்கள். தமிழ் வாசிக்கவும் எழுதவும் ஊக்குவியுங்கள். நம் பிள்ளைகளுக்கு தமிழை வாழும் மொழியாக மாற்றுங்கள். அது நம்மால் மட்டுமே சாத்தியமாகும்!
“மொழி வாழ்த்தப்படும் இடத்தில் இனமும் வாழும்!” 
